Wrang en vermakelijk. Die debatten tussen professionals in de woordvoering en die van de journalistiek. Met altijd dezelfde uitkomst: ieder heeft zijn eigen belang en dus zal er nooit overeenstemming zijn over andermans gedrag tijdens de laatste ‘crisis’. Dus eerstvolgende! Zo bleek maar weer tijdens de Noorder Pers Soci�teit over de berichtgeving van de 12-jarige moeder: “Als de ratten komen …”
Trendsettend openbaarde het NPS-bestuur vooraf een drietal stellingen waarop via twitter en andere (sociale) media gereageerd kon worden. Opmerkelijk genoeg resulteerden ze alle drie in een tweederde – ��nderde uitslag. Zo vond 66% van de stemmers dat Privacy waarborgen onmogelijk is geworden door gebruik social media. Net als: Ethische grenzen zijn binnen de huidige journalistiek ver te zoeken. Alsmede: Basisschool de Heerdstee heeft de ellende niet over zichzelf afgeroepen. Kijk zelf http://www.noorderperssocieteit.nl/events/
Nieuws is marktproduct
En zo kwam er tijdens de discussie nooit ��n openingetje naar een oplossing voor de toekomst. Katja van Ederen: “Maar welk bel�ng dienen wij als we met informatie naar buiten komen? Wij concentreerden ons op het kind, de school en de wijk.”
Natuurlijk, Hans Siepel kietelde maar weer eens met uitspraken als: “Ik vind dat altijd zo’n non-reden van journalisten: de samenleving heeft RECHT op die informatie …”
En “De journalistiek heeft natuurlijk een groot probleem. Nieuws is een marktproduct geworden. De hoofdredacteur is meer met zijn organisatie bezig dan met het leiden van de redactie.”
Ook deze: “De druk op de gewone journalist is enorm geworden. De eerste verslaggeving van een ramp ligt tegenwoordig bij burgers, bij omstanders …”
Zelfkritisch
Schooldirecteur Wim Moes, die overigens aangaf af te zien van een klacht bij de Raad van Journalistiek over de handelswijze van De Telegraaf, porde het opvallend beperkt aanwezige journaille eveneens op met: “In het algemeen zijn journalisten niet het meest zelfkritische volkje. Elke zichzelf respecterende beroepsgroep kent een beroepsregister, ‘kringrechtspraak’ en een beroepsvereniging. De Telegraaf lapt de Raad aan zijn laars …”� Moes oogste veel respect voor zijn presentie en het presenteren van zijn overtuigingen.
Hij kreeg de zaal even stil bij de discussie om de voornaam van het 12-jarig meisje wel of niet te publiceren. “Vooral als het een bijzondere naam is, die makkelijk blijft hangen”. Als voorbeeld noemde Moes de naam van “Rowena” die – zo stemde de zaal met stilte in – linea recta verbindt met een ander vreselijk misdrijf in ons land. Welke Nederlander linkt deze meisjesnaam niet met het alom beruchte voorval?
Beschuldigen
Maar wanneer kwam nou die oplossing over hoe journalisten en communicatieadviseurs (woordvoerders) het in de toekomst beter kunnen doen, zonder elkaar achteraf weer te beschuldigen van verwijtbaar handelen?
Niet dus; een overzichtelijke analyse van de ongewenste effecten door journalistengedrag ontbrak: publiceren van voornaam, het achtervolgen van het broertje, filmen bij school, gebruik maken van twitter, foto vanaf Hyves downloaden, enzovoorts
En bedenk nu eens als het communcatiegilde keurig had voldaan aan de wensen van de journalistieke media, zijnde: tijdig zelf naar buiten komen met nieuws, een persconferentie (op een andere plaats ver van de school?) organiseren, een quote aan de omroepen gunnen en dezelfde dag een openbaar app�l aan journalisten om prudent en terughoudend met informatie om te gaan.
Waren er dan andere (minder, privacybeschermende, ..) publicaties geweest en waren de betrokkenen meer met rust gelaten ……? Nee. Het antwoord luidt NEE.
Wat dat betreft sloeg NPS-voorzitter Xandra Groenewold (Productiebedrijf Pro-time) in het borrelpraatje de spijker op zijn kop: “En straks …? Hoe gaan we het doen als die vader straks berecht wordt? Dan staan we er toch weer met zijn allen. Dan gaat het precies hetzelfde!”