Ter inleiding van de centrale forumdiscussie tijdens de Groninger Persprijs 2010 over het allerminst bijster innovatieve thema �Journalist versus Voorlichter� gooide docent journalistiek aan hogeschool Windesheim en tevens Argos-journalist Willem de Haan de knuppel in het hoenderhok. �Ooit had ik een gloeiende hekel aan voorlichters. Maar dat is behoorlijk veranderd. Ik ben dol op ze. Het zijn namelijk veredelde zoekmachines.�
Tot zijn ergernis moest De Haan constateren dat de verhouding tussen journalisten en voorlichters in 2003 (Schuivende Grenzen � Prenger & Van Vree) al 1:4 was. Sindsdien studeren er jaarlijks meer voorlichters dan journalisten af.� Daarbij nog niet eens gesproken over de enorme afvloeiingsaantalen in de� journalistieke-mediabranche.
En toen vurig: �Wordt ons het werk belet, of laten we ons dat werk beletten?� De Haan vindt dat journalisten hun huiswerk gewoon goed moeten doen. Door beter te weten, weet je beter te vragen. En een journalist mag persberichten nooit kritiekloos overnemen. En zo besloot hij: �De kwaliteit van de journalistiek is nooit afhankelijk van de kwaliteit van de voorlichters, maar afhankelijk van de kwaliteit van onszelf.”